“اعتراف می کنم که یکی از شرط بندی های متعدد من با خودم اینست که در روزهایی که هوا خیلی سرد یا بی نهایت گرم می شود، ببینم آیا رییسم امروز هم با دوچرخه می آید سر کار یا نه!” این جمله ای بود که “شری”، خانم میان سالی که بیشتر روزها در اتوبوس می بینمش می گفت. درباره رییسش که مردی پنجاه و چند ساله است و در کنگره ایالات متحده کار می کند می گفت که تقریباً هرروز با دوچرخه سر کار می آید، سعی می کند هر سال برای خودش یک مسیری که تاکنون آنجا دوچرخه سواری نکرده است را امتحان کند و خانه اش پر است از تی شرت های یادگاری از مسابقاتی که در ایالتهای مختلف شرکت کرده است. از مسابقات صد مایلی یک روزه گرفته تا مسابقات هفتصد مایلی چند روزه!
دوچرخه سواری در شهری مثل واشنگتن این روزها کاملاً جا افتاده است. از توریست ها گرفته تا دانشجوها یی با کوله پشتی و کارمندانی که با کلاه ایمنی و کت و شلوار و کراوات و کوله پشتی، سوار بر دوچرخه در مسیر های مخصوص دوچرخه سواری، پیاده روهای پهن یا خیابانها در رفت و آمد هستند، همه انگار بخشی جدا نشدنی ازین شهر شده اند. بعد از شهرهای پورتلند (ایالت اورگان)، ، مینیاپولیس ( ایالت مینه سوتا) ، بولدر (ایالت کلرادو)، واشنگتن دی سی چهارمین شهری است که از بیشترین جمعیت دوچرخه سوار برخوردار است. در خیابانها، نزدیک دانشگاهها، و ایستگاههای مترو بیش از ۱٨۰۰ جایگاه ویژه برای پارک دوچرخه نصب شده است. علامتهای خط ویژه دوچرخه سواران در بسیاری از خیابانها ی مرکز شهر به چشم می خورد. کلیه ۱۴۵۰ اتوبوس عمومی شهر واشنگتن مجهز به باربند مخصوص حمل دوچرخه است. اگر سوار دوچرخه تان باشید و به هر دلیلی تصمیم بگیرید که می خواهید ادامه مسیر را با اتوبوس طی کنید، راننده اتوبوس قسمت مخصوص حمل دوچرخه که جلوی اتوبوس است را پایین می آورد، به شما کمک می کند تا دوچرخه تان را محکم ببندید و موقعی که می خواهید از اتوبوس پیاده شوید هم به همین شکل به شما کمک می کند تا دوچرخه تان را بردارید. صبح ها بین ساعات ۷ تا ۱۰ و عصرها بین ساعتهای ۴ تا ۷ و تمام آخرهفته ها می توانید دوچرخه تان را داخل واگنهای مترو ببرید.
دوچرخه سواری هم مثل هرکار دیگری اصول و قوانین مربوط به خودش را دارد. در طول مسیرهای دوچرخه سواری معمولاً تابلوهایی نصب شده که موارد ایمنی استفاده از این مسیرها را به عابران، دونده ها و دوچرخه سواران گوشزد می کند. مثلاً یادتان باشد که موقع سبقت گرفتن قبل ازینکه به نفر دوچرخه سوار بعدی برسید با صدای بلند اعلام کنید که می خواهید از طرف چپ یا راست او سبقت بگیرید یا مثلاً اگر دوچرخه تان دچار مشکلی شد، وسط مسیر نایستید و دوچرخه تان را سریعاً به شانه مسیر منتقل کنید.
یکی از نوآوری های جالب در اشاعه فرهنگ دوچرخه سواری، استفاده مشارکتی از دوچرخه های تعبیه شده در قسمتهای مختلف شهر است. برای استفاده ازاین دوچرخه ها افراد با پرداخت مبلغی سالیانه عضو این برنامه می شوند و می توانند دوچرخه ای را از هر یک از ایستگاههای مختلف شهر بردارند و در هر ایستگاه دیگری که بخواهند پارک کنند. بدین ترتیب حتی اگر نتوانید یا نخواهید دوچرخه خودتان را داشته باشید هنوز می توانید از دوچرخه های موجود در شهر استفاده کنید.
تاکسی های دوچرخه ای هم در نوع خودشان از نوآوری های شهرهای مدرن به حساب می آیند. البته اگر بعنوان مسافر سوار اینطور تاکسی ها بشوید و ادعا کنید که دوچرخه سواری کردید واقعا با وجدانتان مشکل پیدا خواهید کرد چون راننده تاکسی بوده که پدال زده تا شما را به مقصدتان برساند! بچه هایی که همراه والدینشان برای گشت و گذار به این شهر می آیند معمولاً ازین تاکسی ها استفاده می کنند.
باهمه این حرف ها بهانه امروز من برای سوار دوچرخه نشدن سردی هواست ولی قول می دهم دوباره که هوا گرم بشود حتماً از دوچرخه های مشارکتی استفاده کنم. قول می دهم!
برای دیدن تصاویر با کیفیت بهتر کلیک کنید.
