مدت هاست که تحریم ها گزینه ای را در اختیار سیاستگزاران آمریکایی قرار داده اند تا، بدون درگیری نظامی، از آنها بعنوان یک اهرم در مذاکرات و برای تغییر رفتار یک کشور خارجی یا گروه خاصی استفاده کنند. در طول دو قرن گذشته ایالات متحده بارها از تحریم ها استفاده کرده و همچنان به بهینه سازی کاربرد آنها ادامه می دهد.
هدف تحریم ها تحمیل هزینه بر دولتهای خارجی (یا افراد یا نهادهایی) است که مشغول فعالیتهایی مغایر با سیاست خارجی ایالات متحده از جمله نقض حقوق بشر یا گسترش سلاح های کشتار جمعی هستند. ایالات متحده تحریم ها را بعنوان مشوقی برای سایر کشورها بکار برده تا آنها قطعنامه های سازمان ملل را رعایت کنند.
باید توجه داشت که تحریم ها تاکتیکی هستند که بعنوان بخشی از یک استراتژی بزرگتر برای تغییر رفتار کشورها استفاده می شوند. آنها بخودی خود یک استراتژی نیستند. ایالات متحده همچنین از فشارهای دیپلماتیک، نهادهای چند جانبه و اقدامات دیگر برای اصلاح رفتار یک کشور استفاده می کند. تحریم ها مخصوصا وقتی که با مشارکت جامعه بین الملل اعمال شوند بسیار موثر هستند.
بنابراین جای تعجبی نیست همانطور که دلایل اعمال تحریم ها تغییر می کنند و به تاثیر آنها افزوده می شود، تنوع تحریم ها نیز تغییر خواهد کرد. ایالات متحده می تواند تحریم های گوناگونی را علیه بازیگران خارجی بکار گیرد، اما هیچ نوع تحریمی به اندازه تحریم های اقتصادی که فعالیتهای تجاری، نهادها و افراد خاص را هدف می گیرند، مهم نیستند. در گذشته، ایالات متحده بطور گسترده تحریم هایی را علیه یک کشور اعمال می کرد. اما در طول زمان، تحریم ها اصلاح شده تا بهتر بتوانند افراد یا نهادهای خاص را هدف بگیرند و در عین حال تاثیر آنها بر اکثر جمعیت یک کشور به حداقل برسد.
تحریم های اقتصادی دیگر لازم نیست مانند یک چکش عمل کنند بلکه می توانند بعنوان یک چاقوی جراحی استفاده شوند، خصوصا وقتی که به اصطلاح بعنوان “تحریم های هوشمندانه” بکار گرفته شوند؛ همان تحریم هایی که محدود شده و نقش آفرینان منفی یک کشور را هدف قرار می دهند.
به گفته “دن درزنر”، استاد رشته سیاست بین الملل دانشگاه تافت، درحالیکه حفاظت از جمعیت غیرنظامی یک کشور دربرابر مضرات اقتصادی که تحریم ها بدنبال دارند، مهم است، تحریم های هدفمند نسبتا موفق هستند. او می گوید: ” می توانید تحریم ها را اعمال کنید طوری که افراد خاص به نسبت آدمهای عادی سختی های جدی تری متحمل شوند.
“درزنر” می گوید: تحریم های هوشمندانه اقتصادی در اغلب موارد نشان داده اند که قدرتمندترین ابزار سیاست خارجی ایالات متحده هستند.
ایالات متحده انواع دیگری از تحریم ها را به منظور تاثیرگذاری بر کشورهای خارجی استفاده می کند. تحریم های مسافرتی بطور دقیق از ورود فیزیکی افراد خاص به ایالات متحده جلوگیری می کند. تحریم های دیپلماتیک برای بیان نارضایتی از اقدامات یک کشور خارجی استفاده می شوند و می توانند به شکل اخراج سفیر یا لغو ملاقات مقامات ارشد باشند.
وقتی تحریم های اقتصادی یا مسافرتی وضع می شوند، عموما استثنائاتی برای موارد بشردوستانه یا مقاصد دیگر مانند اجازه برای خرید دارو و غذا درنظر گرفته می شود.
