متن کامل گزارش آزادی بین المللی مذهبی در سال ۲۰۱۳ در تارنمای وزارت امور خارجه در دسترس قرار دارد.
جان کری، وزیر امور خارجه، در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۴ گزارش آزادی بین المللی مذهبی سال ۲۰۱۳ را به کنگره ایالات متحده ارائه داد. این گزارش ها، که اکنون برای شانزدهمین سال متوالی منتشر می شوند، در تارنمای وزارت امور خارجه و تارنمای حقوق بشر وابسته به این وزارتخانه در دسترس قرار دارند. گزارش های آزادی بین المللی مذهبی که به فرمان کنگره تهیه می شوند، به سیاستگذاری و کمک های خارجی دولت ایالات متحده یاری می دهند. این گزارش ها همچنین به عنوان یک مرجع توسط سایر دولت ها، نهادهای بین المللی، سازمان های غیردولتی، کارشناسان حقوقی، دانش پژوهان، شهروندان علاقه مند و روزنامه نگاران مورد استفاده قرار می گیرند.
تحولات مهم
در ۲۰۱۳، جهان شاهد جابجایی بالاترین شمار اعضای جوامع مذهبی در تاریخ معاصر بود. تقریباً در هر گوشه از جهان، میلیون ها مسیحی، مسلمان، هندو، و دیگرانی که طیفی از ادیان را نمایندگی می کردند به خاطر اعتقادات دینی خود مجبور به ترک خانه هایشان شدند. در مناطق جنگی، آوارگی انبوه مردم به امری رایج تبدیل شده است. در سراسر جهان، افراد تنها به دلیل انجام فرائض دینی خود، تعلق به یک گروه مذهبی خاص، یا عدم اعتقاد به خدا، مورد تبعیض، خشونت و سوءرفتار قرار گرفتند.
سرکوب آزادی مذهبی توسط دولت
دولت ها در همه مناطق جهان اعضای گروه های مذهبی را در معرض سیاست های سرکوبگرانه، قوانین تبعیض آمیز، و اجرای تبعیض آمیز قوانین قرار دادند و آنها را به حاشیه می رانند. اقدامات این دولت ها نه تنها موجب نقض آزادی مذهبی شدند؛ بلکه اغلب محیط بی بند و باری برای نقض گسترده تر حقوق بشر به وجود آوردند. سیاستهای محدود کننده قوانینی را که بیان و فعالیت های مذهبی را جرم تلقی می کنند، ممنوعیت گرویدن به ادیان دیگر یا تبلیغات دینی، قوانین مربوط به ارتداد، و شرایط سختگیرانه برای به ثبت رساندن سازمان ها را شامل می شدند.
سرکوب آزادی های بنیادین محیط مساعدتری برای رشد افراط گرایی خشونت طلب به وجود می آورد، زیرا افرادی که حق انجام آزادانه فرائض دینی شان را از آنها دریغ می کنند، منزوی تر و خشمگین تر می شوند و در مقابل استخدام از طرف گروه های افراط گرا آسیب پذیرتر می گردند. اقدامات خشونت آمیز گروه های افراط گرا، برخی دولتها را واداشت تا به قوانین سخت و بیرحمانۀ ضدافراط گرایی متوسل شوند و به تحمیل محدودیت هایی که آزادی های مذهبی اعضای گروه های اقلیت را به طور فزاینده ای نقض می کنند، دست زنند.
تبعیض علیه اقلیت های مذهبی، مصونیت نقض کنندگان و جابجایی اقلیت های مذهبی
شکست بسیاری از دولت ها در مبارزه علیه تبعیض بر مبنای اعتقادات مذهبی محیطی ایجاد می کند که باعث تقویت اقدامات خشونت آمیز و تبعیض آمیز توسط برخی از اعضای جامعه می شود. در بسیاری از موارد، دولت ها به طور فزاینده ای از تحقیق و پیگرد جنایاتی که علیه گروه های مذهبی اقلیت هدف قرار می دهند خودداری ورزیدند و جوی برای مصونیت از مجازات ایجاد کردند.
اعضای جوامع اقلیت مذهبی به طور نامتناسب تحت تأثیر خشونت، تبعیض، و آزار قرار گرفتند. در بسیاری از مناطق جهان، عدم بردباری مذهبی با ستیزهای مدنی و اقتصادی در پیوند بودند و در سرتاسر سال به مهاجرت گروهی جوامع اقلیت های مذهبی منجر شدند. در برخی از مناطق، مهاجرت بعضی جوامع به خارج دارای این توان بالقوه هست که تغییرات دائم جمعیتی در تمامی منطقه به وجود آورد.
کشورهای مورد نگرانی خاص
دولت هایی که آزادی مذهبی را بشدت نقض و یا نقض شدید این آزادی را تحمل می کنند، طبق قانون آزادی بین المللی مذهبی ۱۹۹۸، توسط وزیر امور خارجه (به موجب اختیاراتی که از سوی رئیس جمهوری به وی داده شده) به عنوان “کشورهای مورد نگرانی خاص” شناسایی می شوند. قانون آزادی بین المللی مذهبی موارد شدید نقض آزادی مذهبی را به عنوان نقض منظم، مداوم، و ستمگرانه آزادی مذهبی، شامل شکنجه، رفتار یا مجازات بیرحمانه، غیرانسانی و خفت آور، بازداشت طولانی بدون اقامۀ اتهام، آدم ربایی یا بازداشت مخفیانه افراد، یا دیگر شکل های فاحش نقض حق زندگی، آزادی، یا امنیت افراد بر مبنای مذهب توصیف می کند.
امروز، وزیر امور خارجه، کشورهای زیر را به عنوان کشورهای مورد نگرانی خاص (CPC) معرفی کرد: برمه، چین، اریتره، ایران، کره شمالی، سودان، عربستان سعودی، ترکمنستان، و ازبکستان. ترکمنستان امسال برای نخستین بار در این فهرست قرار می گیرد.
به متن کامل این گزارش در تارنمای وزارت امور خارجه و تارنمای حقوق بشر مراجعه کنید.
جان کری به مناسبت روز بین المللی آزادی مذهبی در ۲۷ اکتبر بر این نکته تاکید کرد که ” کشورهایی که از این آزادی بینادین حمایت می کنند از مشارکت ایالات متحده و تعهد پایدار مردم آمریکا، در حالی که ما خواستار پیش بردن آزادی مذهب در سطح جهان هستیم، برخوردار خواهند بود.” ما امیدواریم که گزارش امسال نه تنها موارد سوءرفتار، نقض حقوق، و مشکلات را شناسایی کند بلکه همچنین بر تغییرات، اقدامات و پاسخگویی نیز تاکید ورزد. ما از همه دولت ها، گروه های اجتماعی، سازمان های دینی و غیر دینی، دانشجویان، فعالان، مدافعان حقوق بشر، تحول آفرینان، و شهروندان دعوت می کنیم تا از این گزارش برای دفاع از آزادی بین المللی مذهبی و پیشبرد آن، یک حق جهانی که همه ما شایسته برخورداری از آن هستیم، استفاده کنند.
