سفیر نیکی هیلی
نمایندۀ دائم ایالات متحده در سازمان ملل متحد
نمایندگی دائم ایالات متحده در سازمان ملل متحد
۵ ژانویه ۲۰۱۸
با سپاس از شما آقای رئیس و سال نو بر همه اعضای شورای امنیت و مجمع عمومی فرخنده باد. جهان باید به آن چه که طی هفته گذشته در سرتاسر کشور ایران اتفاق افتاده است، توجه کند. این، یک بیان خودجوش حقوق بنیادین انسانی است. مردم ایران در بیش از ۷۹ نقطه در سرتاسر این کشور به پاخاسته اند. این یک نمایش نیرومند از مردمی دلاور است که جانشان از دست حکومت سرکوبگرشان به لب رسیده و آماده اند تا در اعتراض جان خود را به خطر بیاندازند.
جهان باید دلاوری آنها را بستاید. صدای مردم ایران باید شنیده شود. ما نقش مناسب حقوق بشر را در شورای امنیت مورد بحث قرار داده ایم. برخی از همقطاران ما بر این باورند که حقوق بشر در این مبحث جایگاهی ندارد. آنها معتقدند که مسائل حقوق بشر و آزادی های بنیادین فقط به حکومت هایی که آنها را کنترل می کنند، مربوط می باشد.
اما ایالات متحده در این باور با آنها سهیم نیست. حقوق بشر چیزی نیست که از جانب حکومت ها هدیه شود، بلکه حقوق انکارناپذیر خود مردم است.
آزادی و کرامت انسانی نباید از موضوع صلح و امنیت جدا شود. وقتی حقوق مردم نفی می شود، مردم به حق مقاومت می کنند. اگر به نگرانی ها رسیدگی نشود، در آن صورت ناگزیر صلح و امنیت تهدید خواهد شد. ما این امر را بارها در طول تاریخ بشر مشاهده کرده ایم. مورد سوریه یک گواه وحشتناک اخیر از این واقعیت را ارائه می دهد.
و آن چه اکنون در شهرهای کوچک و بزرگ سرتاسر ایران در حال روی دادن است، بیانگر این حقیقت بنیادین است. بی اعتنایی رژیم ایران به حقوق مردم این کشور سال ها است که به صورت گسترده مستند شده است. اما سرانجام کاسه صبر مردم ایران لبریز شد و آنها با آمدن به خیابان ها این را نشان داده اند.
مردم ایران ماهیت رژیم خود را شناخته اند. آنها درک می کنند که فقدان صدای آنها در حکومت به این رژیم اجازه داده است تا آنها را نادیده بگیرد. و این به رژیم اجازه داده است تا درگیری و بی ثباتی را به نقاط دور و نزدیک بپراکند.
اگر شما به شعارهایی که آنها در خیابان ها می دهند گوش فرا دهید این شناخت به گونه ای رسا و شفاف مشاهده خواهد شد. بنا به گزارش سازمان ملل متحد رژیم ایران سالانه دست کم شش میلیارد دلار را صرف سرپانگهداشتن رژیم جنایتکار اسد در سوریه می کند. مردم ایران این را می دانند. و از این رو است که آنها به حکومت خود می گویند: «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن!»
رژیم ایران سالانه میلیون ها [دلار] برای شبه نظامیان در عراق هزینه می کند. این رژیم همه ساله میلیون ها [دلار] دیگر را به شورشیان حوثی در یمن می دهد که این شامل ارسال موشک های بالستیک به آنها جهت شلیک به کشورهای دیگر است. این در حالی است که امروز هر خانواده متوسط ایرانی نسبت به ۱۰ سال پیش پانزده درصد فقیرتر شده است. و به همین خاطر مردم ایران چنین مطالبه می کنند: «فکری به حال ما کن!»
این رژیم به نورچشمی ها و افراد دارای رابطه، وام های کم بهره می دهد. این رژیم قراردادهای ساخت و ساز را به شرکت های وابسته به نهاد فاسد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعطا می کند. آنها ساختمان هایی می سازند که از لحاظ ایمنی کاستی و کمبود دارند. هزاران دستگاه از این ساختمان ها در جریان یک زلزله فرو ریختند و صدها نفر کشته شدند. و مردم ایران فریاد می زنند: «فکری به حال ما کن!»
امروز مردم ایران حکومت خود را خطاب قرار داده اند و پیام آنها غیرقابل انکار است: از پشتیبانی از تروریسم دست بردار. از دادن میلیاردها پول ما به آدمکشان و دیکتاتورها دست بردار. از غارت ثروت های ما و هزینه کردن آن برای جنگجویان بیگانه و جنگ های نیابتی دست بردار. فکری به حال ما کن!
کشورهای شیفته آزادی در سرتاسر جهان حمایتشان را از هدف مردم ایران اعلام کرده اند. کانادا، نروژ، انگلستان، اسرائیل، فرانسه، سوئد، اتحادیه اروپا. ما همه این بیانیه ها در حمایت از حقوق جهانی بشر را گرامی می داریم و از آنها تقدیر می کنیم. اما ما باید بیش از این ها عمل کنیم. رژیم ایران در تلاش برای جلوگیری از برقراری ارتباط میان تظاهرکنندگان، دسترسی به اینترنت را قطع کرده است. آنها سعی می کنند صدای مردم ایران را خاموش کنند. ما نمی توانیم اجازه دهیم که چنین اتفاقی بیافتد.
همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد دارای حق حاکمیت بر خود هستند. اما وقتی کشورهای عضو، قاطعانه حقوق بشر و آزادی های بنیادین مردم خود را از آنها دریغ می دارند، دیگر نمی توانند از این حق حاکمیت بر خود به عنوان یک سپر استفاده کنند. من از همه همقطارانم می خواهم تا در تقویت پیام مردم ایران به من بپیوندند. و من از حکومت ایران می خواهم که از سانسور صدای مردم دست برداشته و دسترسی به اینترنت را مجددا برقرار نماید؛ زیرا در نهایت مردم ایران درباره سرنوشت خود تصمیم خواهند گرفت.
بگذارید هیچگونه شک و تردیدی باقی نماند: ایالات متحده بی هیچ پروایی در کنار آنها که در ایران برای خودشان آزادی، برای خانواده های شان رفاه، و برای ملت شان کرامت می خواهند، ایستاده است. ما خاموش نخواهیم ماند. هیچ کوشش فریبکارانه ای برای «عروسک های دستی قدرت های بیگانه» خواندن معترضان، آن را تغییر نخواهد داد. مردم ایران از حقیقت آگاه هستند. و ما نیز از حقیقت آگاه هستیم.
آنها با ارادۀ خود، از جانب خود، و برای آیندۀ خود عمل می کنند. هیچ چیزی آمریکایی ها را از ایستادن در همبستگی با آنها بازنخواهد داشت. در سال ۲۰۰۹ در حالی که امیدهای مردم ایران به دست حکومتشان درهم شکسته می شد، جهان منفعلانه دست روی دست گذاشت. ما در سال ۲۰۱۸ خاموش نخواهیم ماند.
مردم ایران یک بار دیگر به پا خاسته اند. آنها خواهان چیزی هستند که هیچ حکومتی نمی تواند به صورت مشروع آن را از آنها دریغ نماید: حقوق بشر و آزادی های بنیادین شان. آنها فریاد می زنند: «فکری به حال ما کن!»
اگر اصول بنیادین این نهاد معنایی داشته باشد، ما تنها شنوندۀ صرف این درخواست نخواهیم بود و قطعا به آن پاسخ خواهیم داد. رژیم ایران اکنون متوجه شده است. جهان کارهای شما را زیر نظر خواهد داشت.
