نمایندگی ایالات متحده در سازمان ملل متحد
اظهارات مربوط به رای گیری کمیسیون مقام زن درباره ایران (همانطور که ارائه گردید)
لیندا توماس گرینفیلد
سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد
۱۴ دسامبر ۲۰۲۲
۲۳ آذر ۱۴۰۱
ممنون خانم رئیس،
قطعنامه ای که امروز توسط شورای اقتصادی و اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرد، قطعنامه مهمی بوده و بازتاب جهانی را به همراه خواهد داشت. این قطعنامه به فراخوان های جامعه مدنی ایران، پاسخگو خواهد بود. بنابراین من از همه شما کنشگران حاضر در اتاق و سراسر جهان به خاطرشجاعت، آینده نگری و رهبریتان سپاسگزارم.
مهسا امینی فقط می خواست درسش را تمام کرده؛ تشکیل خانواده داده؛ یک زندگی عادی و شاد داشته باشد. او فقط یک دانش آموز بود، اما اکنون شهید شده است. اما در ۲۲ شهریور، زمانی که مهسا در تهران از قطار پیاده می شد توسط به اصطلاح «پلیس امنیت اخلاقی» دستگیر و متهم به پوشیدن نامناسب روسری شد. او را داخل ون پلیس انداخته و بر طبق گزارشات در مسیر بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در مورد آنچه پس از آن اتفاق افتاد، کم می دانیم؛ اما می دانیم که مهسا به کُما رفت. می دانیم او سه روز بعد در حالی که هنوز تحت بازداشت پلیس بود، درگذشت. می دانیم که او به جرم زن بودن کشته شد.
دیر زمانی است که مسائلی از این قبیل در ایران غیرعادی به نظر نیامده واحتمالاً دولت ایران گمان می کرد که مرگ مهسا تنها یک آمار دیگر، یا افزودن مورد کوچکی دیگر به سابقه طولانی خشونت دولتی علیه زنان خواهد بود. اما این بار، این بار، متفاوت بود.
دو خبرنگار زن شجاع به نام های نیلوفر حامدی و الهه محمدی داستان او را تعریف کردند؛ و مردم ایران پس از شنیدن این داستان گفتند، دیگر کافی است. زنان و مردان ایرانی از اقوام و طبقات اجتماعی مختلف به اعتراض برخاستند. آنها حقوق اولیه انسانی خود را مطالبه نموده اند. آنها از طریق یک فراخوان تجمعی ساده گرد هم آمده اند: زن، زندگی، آزادی. پاسخ دولت ایران، خشونت بود.
نیلوفر و الهه مانند بسیاری از روزنامه نگاران و کنشگران دیگر، به سلول انفرادی فرستاده شدند. زنان و دختران جوان به خاطراظهار عقیده کشته یا ناپدید شدند، زنان و دخترانی مانند سارینا اسماعیل زاده، نیکا شاکرمی و بسیاری دیگر.
در واقع بنا بر گزارش ها، نیروهای امنیتی دولتی هزاران نفر را بازداشت و شکنجه کرده وصدها معترض مسالمت جو را کشته و بسیاری دیگر را به شدت مجروح کرده اند. اکنون مردان حامی زنان در خیابان ها، تحت مجازات اعدام قرار گرفته اند.
یک دانشجوی کنشگر جوان ۱۹ ساله به همتایانش گفت که او و دوستانش هر بار که خانه هایشان را ترک می کنند، مطمئن می شوند که ازخانواده هایشان خداحافظی کرده باشند. زیرا آنها می دانند که این امکان کاملا وجود دارد که هرگزبه خانه برنگردند.
این زنان و کنشگران از ما و سازمان ملل متحد درخواست حمایت کرده اند. آنها درخواست خود را با صدای بلند و رسا مطالبه نمودند: ایران را از کمیسیون مقام زن حذف نمایید.
دلیل این امر واضح است. کمیسیون مقام زن اولین نهاد سازمان ملل جهت ترویج برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است. اگر این نهاد از درون تضعیف شود، قادر به انجام کار مهم خود نمی باشد. در حال حاضر، عضویت ایران دراین کمیسیون مانند لکه ننگی برای اعتبار آن است.
همکاران، در راستای کار ما، موضوع آرا اغلب پیچیده است. در دیپلماسی به وضوح، پاسخ های درست و نادرست کمی وجود دارد. اما امروز ما این فرصت را داریم که کاری را که صحت آن واضح است، انجام دهیم. در این لحظه، ما می توانیم برای حمایت از زنان اقدام نماییم. ما می توانیم در پاسخ مستقیم به جامعه جهانی زنان، وارد عمل شویم.
دولت ایران چیزی جز رهایی و نجات از این رای، با استفاده از اطلاعات نادرست وترفندهای برنامه ریزی شده برای پنهان حقیقت و اجتناب از پاسخگویی، نمی خواهد.
اما امروز از شما میخواهم که به این موضوع به شکل ساده نگاه کنید. در حال حاضر، زنان و کنشگران ایرانی در این اتاق در کنار ما هستند.
بیایید در قبال آنها کار صحیح را انجام دهیم. بیایید در قبال زنان و دختران در سراسر جهان اقدام صحیح را انجام دهیم . بیایید به حذف ایران از کمیسیون مقام زن رای دهیم.
بیایید اقدام کنیم،
برای زن.
برای زندگی.
و برای آزادی.
متشکرم
