قبل از هولوکاست، که در طول آن حداقل ٦ میلیون یهودی به دست نازی ها به قتل رسیدند، اصطلاحی نبود که کشتار نظام مند مردم را توصیف کند.
یک پناهنده لهستانی در ایالت متحده آمریکا با نام رافائل لمکین در سال ١٩٤٤ زمانی که جنایات نازی ها به اوج خود رسیدند، اصطلاح “نسل کشی” را ابداع کرد. (علاوه بر یهودیان، ٥ میلیون کولی، همجنسگرا، افراد معلول، اسرای جنگی و دیگر افراد توسط نازی ها کشته شدند). سامانتا پاور، سفیر ایالت متحده آمریکا در سازمان ملل می گوید لمکین تقریباً به تنهایی باعث پیش نویس و تصویب کنوانسیون نسل کشی، اولین معاهده حقوق بشر سازمان ملل متحده در سال ١٩٤٨ شد.
مجمع عمومی سازمان ملل، روز ٢٧ ژانویه را به عنوان روز بین المللی یادبود هولوکاست تعیین کرد، که با سالگرد آزادی اردوگاه مرگ و کار اجباری آشویتس- بیرکناو توسط ارتش شوروی در سال ١٩٤٥ مصادف است.
در پس بسیاری از داستان های هولناک و غم انگیز مربوط به هولوکاست، نشانه هایی از خوبی وجود داشتند. نویسنده رابرت ساتلوف، نمونه هایی از یهودیان شمال آفریقا را که توسط همسایگان عربشان از آزار و اذیت نازی ها نجات پیدا کردند، ثبت کرد.
دانیل بائر، سفیر ایالت متحده در سازمان امنیت و همکاری اروپا اذعان کرد: “نفرت، در ژن انسان نیست – هیچکس متعصب به دنیا نیامده است.” او ازجمله به نیکوکاری لاسانا باسیلی، یک مسلمان ساکن فرانسه که ساتلوف آن را مستند کرده است اشاره کرد. باسیلی در طی حمله تروریستی ٩ ژانویه ٢٠١٥ به یک سوپرمارکت یهودی در پاریس، مشتریان را مخفی کرد و جان آنها را نجات داد. باسیلی گفت: “این مشکل یهودیان، مسیحیان یا مسلمانان نیست. این مشکل همه است.” او هرگونه تصور مبنی بر این که یک قهرمان است را کم اهمیت جلوه می دهد و می گوید “من کاری نکردم. این زندگی است.”
امروز، پس از گذشت هفت دهه از آزادی آشویتس-بیرکناو، خشونت ضد یهودی در اروپا در حد بی سابقه ای در طی دهه های گذشته رخ می دهد. به گفته بائر “تقریبا یک سوم یهودیان اروپایی که از آنها نظر سنجی به عمل آمد، درنظر دارند اروپا را ترک کنند زیرا نگران امنیت شان هستند. او از مردم تقاضا می کند تا طرز تفکر باسیلی را انتخاب کنند و اطمینان حاصل کنند که هولوکاست نه تکذیب می شود و نه تحریف.
