پروفسور علی خادم حسینی، استاد دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد و عضو هیات علمی بخش علوم پزشکی و موسسه فناوری دانشگاه های «هاروارد» و «ام.آی.تی» است. دکتر خادم حسینی در زمینه درمان با سلول های بنیادی و ساخت اندام های مصنوعی انسان از جمله قلب، کبد و پوست از طریق مهندسی بافت تحقیق می کند و به عنوان محقق و دانشمندی برجسته دریافت کننده جوایز معتبر متعددی از جمله جایزه ریاست جمهوری برای «دانشمندان و مهندسین برجسته نوپا » (PECASE) از پرزیدنت اوباما می باشد.

آزمایشگاه خادم حسینی سلول های بدن بیماران – مانند سلول های قلب – را با سایر انواع سلول ها ترکیب می کند و به این ترتیب روابط متقابلی که بین سلول ها در بدن انسان وجود دارد را بازسازی می کند. آنها سپس آنچه را خادم حسینی و همکارانش “لگوهای زنده” می نامند، ایجاد می کنند؛ رشته های بسیار ظریفی از بافت ها و ذرات در شکل های گوناگون که دربرگیرنده سلول ها هستند. این رشته ها و ذرات می توانند خود را به شکل ساختارهای پیچیده ای مانند ساختارهای موجود در بافت های طبیعی بدن انسان درآورند. این سلول های به هم پیوسته سپس چهارچوبی را برای بافت هایی که قابلیت رشد دارند، ایجاد می کنند.

علی خادم حسینی در سال ۱۳۵۵ در تهران متولد شد. وی در سن ۱۲ سالگی ایران را به همراه والدینش به مقصد کانادا ترک کرد.

خادم حسینی پس از گذراندن دوره دبیرستان در “موسسه جرویس کالیجیت” وارد دانشگاه تورنتو شد و لیسانس و فوق لیسانس خود را در همین دانشگاه و در رشته مهندسی شیمی گرفت. پرفسور حسینی در سال ۲۰۰۵ میلادی موفق به اخذ مدرک دکتری در رشته مهندسی زیستی از دانشگاه «ام.آی.تی» شد.

وی برای نخستین بار در جهان به کمک مهندسی بافت موفق به ساخت اندام بیولوژیکی انسان مانند قلب شده است تا امیدهایی را برای نجات جان میلیون ها بیمار نیازمند در سراسر دنیا محقق کرده باشد. این دستآورد بزرگ یکی از طرح هایی است که می تواند دنیای دانش و پزشکی را متحول کند.

این پژوهشگر برجسته در خصوص ساخت هیدورژل های رسانا با یکپارچه سازی نانومواد از جمله نانولوله های کربنی ، گرافنی و گرفن اکسید پیشگام بوده است.