مهناز افخمی در سال ۱۹۴۱در کرمان/ایران متولد شده است و بنیانگذار و رئیس ایرانی-آمریکایی همکاری برای فراگیری زنان (WLP) است. وی همچنین مدیر اجرایی بنیاد مطالعات ایرانی و وزیر پیشین امور زنان در ایران است.
او سالهای آغازین زندگی خود را در کرمان گذراند و پس از آن زمانی که یازده سال داشت به همراه بخشی از خانواده اش راهی آمریکا شد. او در دانشگاههای سان فرانسیسکو و کولورادو تحصیل کرد. مهناز در سال ۱۹۶۷ به ایران بازگشت و به عنوان استاد ادبیات و رئیس گروه زبان انگلیسی در دانشگاه ملی ایران اقدام به کار کرد. او تا سال ۱۹۷۸ در آن دانشگاه تدریس کرد.
افخمی برای بیش از سه دهه در زمینه حقوق زنان فعال بوده است و سازمانهای غیر دولتی بین المللی متعددی را که بر بهبود حقوق زنان متمرکز هستند بنیانگذاری و هدایت کرده است. مهناز افخمی به طور گسترده و مداوم در مورد جنبش جهانی زنان، حقوق بشر زنان، زنان در نقشهای رهبری، زنان و فنآوری، وضعیت زنان در کشورهای با اکثریت مسلمان و مشارکت زنان در شکل گیری جوامع مدنی و مردم سالاری تدریس کرده است و مقاله منتشر کرده است. کتابهای وی به زبانهای متعددی در دنیا ترجمه شده و در کشورهای مختلفی منتشر شده است.
مهناز افخمی دو سال پس از آنکه به ایران بازگشت و در سال ۱۹۶۹ اتحادیه زنان دانشگاهی را بنیان نهاد و وارد جنبش زنان شد. او در سال ۱۹۷۰ دبیرکل سازمان زنان ایران (WOI) شد. وی به مدت ده سال در این شمت باقی ماند و در آن زمان برای حقوق بشر زنان ایرانی تلاش کرد.
در سال ۱۹۷۵ از خانم افخمی خواسته شد تا در با عنوان وزیر زنان به کابینه ایران بپیوندد. این سمت پیش از آن در دولت ایران وجود نداشت و تنها شخص دیگری که چنین سمتی را در دنیا داشته است خانم فرانسوا ژیرو بود که همزمان با خانم افخمی وزیر زنان در فرانسه بود. همزمان با دوره وزارت مهناز افخمی، خواهر او یکی از رهبران جنبش دانشجویی در ایران بود و برای سرنگونی پادشاهی در ایران فعالیت می کرد. در دوره وزارت مهناز افخمی قوه مقننه ایران حق برابر زنان در طلاق، افزایش حداقل سن دختران برای ازدواج، حمایت از اشتغال مجدد زنان پس از مرخصی زایمان و حق برخورداری از تسهیلات نگهداری از کودکان برای زنان شاغل را تصویب کرد و قانون حمایت از خانواده سال ۱۹۶۷ را گسترش داد.
افخمی به عنوان عضو شورای عالی تنظیم خانواده و بهزیستی ایران، هیات امنای دانشگاه کرمان و هیات امنای دانشگاه بانوان فرح خدمت کرده است.
در زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، مهناز افخمی برای گفتگوها در مورد راه اندازی موسسه بین المللی تحقیقات و آموزش برای پیشرفت زنان (INSTRAW) در نیویورک به سر می برد. او به طور غیابی به “افساد فی الارض و محاربه با خدا” متهم شد. او هرگز به ایران باز نگشت و از آن زمان در خارج از ایران زندگی می کند.
مهناز افخمی در سال ۱۹۹۴ مجموعه ای از عکسهای زنان فعال سیاسی در تبعید را منتشر کرد. او در آمریکا به عنوان عضو انجمنها و شوراهای مختلفی خدمت کرده و می کند، از آن میان می توان به شاخه زنان دیده بان حقوق بشر، موزه بین المللی زنان(از سال ۲۰۰۰)، هیات مدیره کمیته اقدام جهانی برای دموکراسی(۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰)، لیگ جهانی برای حقوق بشر(۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶)، صندوق جهانی برای زنان(۱۹۹۸ تا ۲۰۰۷) و جنسیت در کار (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸) اشاره کرد.
افخمی همچنین نایب رئیس انجمن بین فرهنگی زنان رهبر و شبکه اقدام جهانی زنان برای کودکان نیز هست.
افخمی در سال ۲۰۰۱ “هدایت به سوی انتخاب” را منتشر کرد، که کتابچه ای آموزشی است برای زنان تا آنان را به رهبری در خانواده ها، گروهها و کشورها تشویق کند. این کتابچه تا کنون به ۲۰ زبان در دنیا ترجمه شده است. او در سال ۲۰۱۰ “هدایت به سوی اقدام” را منتشر کرد، که کتابچه ایست برای زنان در مورد مشارکت سیاسی. این کتابچه در سراسر دنیا برای آموزش زنان استفاده شده است و به دست هزاران تن رسیده است.
خانم افخمی بارها به طور علنی از کمپین یک میلیون امضا زنان ایرانی برای پایان دادن به قوانین تبعیض آمیز ایران حمایت کرده است. او معتقد است این کمپین فاز جدیدی از یک قرن تلاش است.
مهناز افخمی در حال حاضر در ایالت مریلند آمریکا زندگی می کند.
