در بسیاری از شهرها، شهردار در یک اقامتگاه رسمی سکونت دارد که بر اساس معیارهای بیشتر مردم، بسیار مجلل و کاخ مانند هستند.اما در واشنگتن، پایتخت آمریکا، شهردار میوریل باوزر در یک خانه دوبلکس کوچک در همسایگی یک خانواده چهار نفره کلمبیایی زندگی می کند.فلور، مادر این خانواده، به واشنگتن پست گفت: ” این فوق العاده است که شهردار درست همین جا زندگی می کند…. محال است چنین چیزی در بوگوتا اتفاق بیافتد.”بیشتر شهرداران در ایالات متحده در میان مردمی که آنها را به سمتشان انتخاب کرده اند، زندگی می کنند. تنها برخی از شهرها – از جمله لس آنجلس، دیترویت، دنور، و نیویورک – هستند که یک اقامتگاه رسمی را در اختیار شهرداران خود قرار می دهند.باوزر در سال ٢۰۰۱ به خانه ۳۰۰ متر مربعی خود نقل مکان کرد و از زندگی کردن در آن جا لذت می برد.باوزر می گوید: ” در واقع این محله ای است مانند بسیاری از محله های دیگر واشنگتن که پر از افراد طبقه کارگر است که همه دار و ندارشان در خانه هایشان خلاصه می شود.” بسیاری از شهرداران شهرهای بزرگ با ماندن در خانه های محل سکونت خود، ارتباط خود را با جامعه حفظ می کنند. تام بارِت، شهردار فعلی میلواکی در ایالت ویسکانسین هنوز هم در خانه ای که در سال ۱٩٩٩خرید، زندگی می کند. توماس منینو، شهردار فقید بوستون، نیز در خانه ای کوچک در همان محله ای که در آن بزرگ شده بود، زندگی می کرد.زندگی کردن در میان همسایگان همچنین به این معنا است که خانه یک شهردار می تواند برای شهروندانی که می خواهند صدایشان شنیده شود، کانون یک اقدام سیاسی باشد. در سال ٢۰۱۱ پس از آن که پلیس معترضان “جنبش اشغال” را از مکان های عمومی شهر ریچموند در ایالت ویرجینیا تارانده بود، همسایه شهردار شهر به این معترضان اجازه داد تا روی چمن خانه اش مستقر شوند. در سال ٢۰۱۴ نیز شهروندان در شهر فورت لادردیل ایالت فلوریدا نسبت به سیاست های محلی در قبال افراد بی خانمان، مقابل خانه شهردار این شهر دست به تظاهرات زدند.و اما هوبر، پدر خانواده کلمبیایی همسایه باوزر، می گوید: ” من فقط به مردم می گویم که خواهش می کنم اشتباهی به سراغ خانه ما نیایید و در خانه ما را نزنید!”
منبع: ShareAmerica
