نیما ارکانی-حامد در ۵ آوریل ۱۹۷۲ متولد شده است و فیزیکدان نظری ایرانی-آمریکایی ، با گرایش ذرات بنیادی، است. ارکانی-حامد اکنون عضو هیات علمی “موسسه مطالعات عالی” دانشگاه پرینستون و پیش از این استاد دانشگاههای هاروارد و کالیفرنیا/برکلی بوده است.
والدین نیما هر دو فیزیکدان ایرانی هستند. پدر وی برای مدتی رئیس دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در تهران بوده است.
نیما در سال ۱۹۹۳ لیسانس خود را به طور مشترک در دو رشته ریاضیات و فیزیک از دانشگاه تورنتو دریافت کرد و پس از آن برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه کالیفرنیا/برکلی رفت. بخش عمده ای از تحقیقات او در تحصیلات تکمیلی اش بر “supersymmetry ” و “flavor physics” متمرکز و عنوان پایان نامه دکترایش ” Supersymmetry and Hierarchies” بود. نیما دکترای خود را در سال ۱۹۹۷به پایان رساند و برای کسب فوق دکترا به دانشگاه استنفورد رفت.
وی در سال ۱۹۹۹ به هیات علمی دانشکده فیزیک دانشگاه کالیفرنیا/برکلی پیوست و از ژانویه ۲۰۰۱ برای انجان مطالعاتی به عنوان میهمان راهی دانشگاه هاروارد شد. نیما اندکی پس از ورود به هاروارد همکاریش را با “هاوارد گئورگی” و “اندرو کوهن” بر روی ایده های مهمی آغاز کرد و این ایده ها بعدا به پردازش تئوری های “Little Higgs” منجر شد.
نیما ارکانی-حامد در پاییز ۲۰۰۲ رسما به هیات علمی دانشگاه هاروارد پیوست. او در برای پرداختن به مقوله های فضا، زمان و بعد و وضعیت کنونی فیزیک تئوری در برنامه های تلویزیونی متعدد و مصاحبه های مطبوعاتی گوناگون ظاهر شده است. نیما در سال ۲۰۰۳ مدال گیبروو ” Gribov Medal ” جامعه فیزیک اروپایی را از آن خود کرد و در تابستان ۲۰۰۵ در هاروارد جایزه فی بتا کپا “Phi Beta Kappa ” را برای تبحر در تدریس کسب کرد. ارکانی در سال ۲۰۰۸ جایزه “ریموند و بورلی سکلر” را، که دانشگاه تل آویو هر ساله به جوانان دانشمندی که خدمات بنیادین به دانش فیزیک ارائه کرده اند اهدا می کند، دریافت کرد. نیما در سال ۲۰۰۹ به عنوان عضو “آکادمی هنر و علوم آمریکا” انتخاب شد. وی از سال ۲۰۰۸ عضو هیات علمی موسسه مطالعات پیشرفته دانشگاه پرینستون است.
