توزیع شیرینی برای رانندگان اتوبوس که بدنبال دستمزد بیشتر بودند یک فعال کارگری را برای ۵ سال به زندان انداخته است. ابراهیم مددی در ماه اکتبر بخاطر پخش شیرینی و مذاکره با مقامات دولتی برای دستمزد بیشتر به “اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی” در ایران متهم شده است. او یکی از کارگران بیشماری است که بخاطر فعالیت های کارگری صلح آمیز آزار و اذیت شده، کتک خورده و زندانی شده است.
در ایران، عموما اعتصاب کارگران برای دستمزدهای عقب افتاده یک جرم محسوب می شود.
ایران شاهد موجی از اعتصابات – از کارگران حمل و نقل و ترابری گرفته تا معلمان یا مغازه داران – بوده که به دنیال دستمزد بیشتر و شرایط کاری بهتر بوده اند. رژیم ایران به اتحادیه های مستقل کارگری اجازه کار نمی دهد و برخلاف قوانین خود، کارگران را از برگزاری تجمعات صلح آمیز منع می کند. قانون اساسی ایران تجمعات عمومی و راهپیمایی را مجاز می داند، و ایران میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد را به تصویب رسانده است.
رژیم ایران حتی برای کنترل هزاران راننده کامیون که در سال ٢۰١٨ در سراسر شهرهای بزرگ ایران سه بار اعتصاباتی را برگزار کرده اند، خواستار مجازات مرگ شده است. صدها راننده کامیون اعتصاب کننده بخاطر اعتراض به دستمزدهای پایین و پرداخت نشده، قیمت بالای لوازم یدکی، و سایر قیمت های روز افزون که در اثر سوءمدیریت اقتصاد توسط رژیم صورت گرفته است، بازداشت شده اند.
استیون کاتن، دبیر کل فدراسیون بین المللی کارکنان ترابری می گوید: ” مجازات مرگ بخاطر اعتصاب جدی ترین نقض حقوق کارگران است؛ اینکار غیر انسانی و غیرقابل تصور است.”
جیمز هوفا، رییس یک اتحادیه کارکنان ترابری با عنوان International Brotherhood of Teamsters که نماینده ۱/۴ میلیون کارگر در ایالات متحده و کانادا است، از رژیم ایران خواسته است تا صدای رانندگان کامیون اعتصاب کننده را بشوند، به مطالباتشان رسیدگی کنند، و “حقوق شناخته شده جهانی شان برای تجمع، سخنرانی، آزادی انجمن ها و مذاکرات گروهی برای احقاق حق را به رسمیت بشناسند.”
به گفته هوفا، ” اتحادیه International Brotherhood of Teamsters در همبستگی با خواهران و برادران ایرانی اش ایستاده است.”
در پی حملات علیه و بازداشت کارگران معترض فولاد در اهواز در ماه مارس، “شرن بارو”، دبیر کل کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری می گوید که عدم پرداخت دستمزدها در ایران همچنین یک مشکل عمده در ایران است. به گفته وی مشکلات کارگری ایران در اثر قدرت [تاثیر] نیروهای نظامی ایران بر اقتصاد، و همچنین نفوذ روحانیون محافظه کار بوجود آمده اند.
کارگران فولاد و همچنین کارگران نیشکر هفت تپه برای یک دلیل مشترک اعتصابات متعددی را در سال ٢۰١٨ برگزار کرده اند: سوءمدیریت کارخانه هایشان و دستمزدهای پرداخت نشده. علیرغم حضور سنگین نیروهای امنیتی و بازداشت های دسته جمعی قبلی، کارگران فولاد به تازگی به کارگران نیشکر هفت تپه پیوسته اند تا آزادی کارگران زندانی را مطالبه کنند.

نمونه یک ناکارآمدی جدی

حتی پیش از شکل گیری موج اعتصابات امسال، سازمان های جهانی ایران را بخاطر نحوه رفتارش با کارگران محکوم کرده بود ند. سازمان بین المللی کار، که ایران نیز یکی از اعضای بنیانگذار آن است، در گزارش عمومی سال ٢٠۱۷ ایران را بخاطر عدم گزارش در خصوص وضعیت کارگرانش بعنوان “نمونه یک ناکارآمدی جدی” معرفی کرد.
کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری نیز در شاخص حقوق جهانی سال ٢۰١٨، به همین ترتیب ایران را در پایین ترین رده از – “هیچ گونه تضمینی برای حق و حقوق” – قرار داد.
به گفته استیون کاتن، دبیر کل فدراسیون بین المللی کارکنان ترابری، ” راه حل های اقتصادی لازم است، نه تهدید به اعدام.”
وزیر امور خارجه ایالات متحده، مایک پمپئو، می گوید: ” ایالات متحده سرکوب اعمال شده برمردم ایران را توسط آنها که ناعادلانه حکمرانی می کنند، محکوم می کند. و ما با افتخار صدای کسانی را در ایران گسترش می دهیم که در انتظار توقف بی اعتنایی به حقوق غیر قابل انکار و جهانیشان هستند و درعوض می خواهند که به حقوقشان احترام گذاشته شود.”