پس از بیش از دو دهه به تعویق انداختن ها، ما به توافق صلحی پایدار بین اسراییل و فلسطینی ها نزدیک نیستیم. نابخردانه است که تصور کنیم تکرار همان فورمول اکنون نتیجه ای متفاوت یا بهتر می دهد. بنابراین تصمیم گرفته ام که زمان آن رسیده تا اورشلیم را رسما بعنوان پایتخت اسراییل به رسمیت بشناسیم.
اورشلیم امروز جایی است که یهودیان در دیوار غربی (دیوار ندبه) عبادت می کنند، جایی است که مسیحیان مسیری را که مسیح صلیب بر دوش طی کرد، راهپیمایی می کنند و جایسست که مسلمانان در مسجد الاقصی به عبادت می پردازند – و [این شهر] باید اینگونه باقی بماند.
مطابق با “قانون سفارت اورشلیم”، من به وزارت امور خارجه نیز دستور می دهم تا آمادگی ها برای جابجایی سفارت ایالات متحده از تل آویو به اورشلیم را آغاز کند. این دستور فورا روند استخدام معماران، مهندسان، و برنامه ریزان را آغاز می کند، تا یک سفارت جدید، زمانی که تکمیل شود، ادای احترامی باشکوه به صلح باشد.
من همچنین می خواهم که نکته ای را روشن کنم: این تصمیم به هیچ وجه قصد ندارد نشان دهنده خروج ما از تعهد قوی مان به تسهیل توافق صلحی طولانی مدت باشد. ما توافقی می خواهیم که برای اسراییلی ها توافقی عالی باشد، و برای فلسطینی ها توافقی عالی باشد.
ایالات متحده به کمک به تسهیل توافق صلحی که برای هر دو طرف قابل قبول باشد، عمیقا پایبند باقی می ماند. من قصد دارم هرچه در توان دارم برای کمک به ایجاد چنین توافقی انجام دهم.
امروز ما خواهان آرامش، میانه روی و صداهای بردباری هستیم تا بر سوداگران نفرت چیره شوند. فرزندان ما باید میراث دار عشق ما باشند نه درگیری های ما.
بیایید فرضیات قدیمی را بازنگری کنیم، و قلبهایمان و ذهن هایمان را به ممکن و ممکن ها باز کنیم. و در آخر، از رهبران منطقه – رهبران سیاسی و دینی، اسراییلی و فلسطینی، کلیمی، مسیحی و مسلمان – می خواهم تا در تلاش برای رسیدن به صلح پایدار به ما بپیوندند.
