گزیده هایی از سخنان وزیر خارجه، رکس تیلرسون درباره مسیر پیش روی ایالات متحده در سوریه
۱۷ ژانویه ٢۰۱٨
موسسه “Hoover” در دانشگاه استنفورد
حدود ۵۰ سال است که مردم سوریه تحت دیکتاتوری حافظ اسد و پسرش بشار اسد رنج کشیده اند. ماهیت رژیم اسد، مانند حامی اش حکومت ایران، بدطینت است. این رژیم تروریسم دولتی را اشاعه داده است. این رژیم گروه هایی را، مانند القاعده، تقویت کرده که سربازان آمریکایی را می کشند. این رژیم پشتیبان حزب الله و حماس بوده است. و مخالفان سیاسی را به شیوه ای خشونت آمیز سرکوب کرده است. راهبرد کلان بشار اسد، تا حدی که فراتر از بقای خودش است، دربرگیرنده میزبانی برخی از افراطی ترین عناصر تروریستی در منطقه و استفاده از آنها برای بی ثبات کردن همسایگانش است. رژیم اسد فاسد است، و شیوه های حکومتی و توسعه اقتصادی اش برخی از گروه های قومی و مذهبی را بطور فزاینده ای [از بهره مندی] محروم کرده است. کارنامه حقوق بشری اش در سراسر دنیا به بدنامی شهرت یافته است. این چنین سرکوبی نمی تواند برای همیشه دوام داشته باشد.
رژیم اسد تقریبا نیمی از خاک سوریه و جمعیتش را کنترل می کند. و تهدیدات استراتژیک مدام علیه ایالات متحده، نه تنها از سوی داعش و القاعده، بلکه از سوی دیگران نیز ادامه دارند. و منظور من از این تهدید، اساسا ایران است. ایران، بعنوان بخشی از راهبردش برای ایجاد یک هلال شمالی، از ایران گرفته تا لبنان و دریای مدیترانه، با اعزام نیروهای سپاه پاسداران حضور خود را سوریه بشدت پررنگ کرده است؛ حزب الله لبنان را حمایت کرده؛ و نیروهای نیابتی ای را از عراق، افغانستان، پاکستان و نقاط دیگر به آنجا فرستاده است. ایران، از طریق موقعیتش در سوریه، بطور مدام به منافع، متحدان و پرسنل ما در منطقه حمله می کند. ایران سالانه میلیاردها دلار از جیب مردم خودش صرف حمایت از اسد و به راه انداختن جنگ های نیابتی می کند.
ایالات متحده حضور نظامی خود را در سوریه حفظ خواهد کرد تا اطمینان حاصل کند که داعش دوباره ظهور نخواهد کرد.
به چند دلیل برای ایالات متحده حیاتی است که در سوریه دخیل بماند: مناطق خارج از کنترل، خصوصا در محلهای درگیری، که زمینهای مستعدی هستند برای داعش و دیگر سازمانهای تروریستی. مبارزه علیه داعش پایان نیافته است. دسته هایی از داعش در حال شروع آشوبگری هستند. ما و همپیمانانمان آنها را شکار کرده و می کشیم یا اسیر می کنیم.
ما باید در سوریه مقاومت کنیم تا القاعده را، که هنوز در شمال غربی سوریه حضوری عمده و پایگاه عملیاتی دارد، خنثی کنیم. القاعده همانند سالهای پیش از حملات یازدهم سپتامبر، مشتاق ایجاد فضایی امن است تا حملاتش علیه غرب را از آنجا برنامه ریزی و اجرا کند. اگرچه داعش گروه تروریستی ایست که طی چند سال گذشته تیترهای خبری را به خود اختصاص داده است، القاعده هنوز خطری عمده است و در کمین است تا با راههای جدید و قدرتمندی، خود را بازآفرینی کند.
علاوه بر این، خروج کامل پرسنل آمریکا در این زمان، اسد را تثبیت کرده و ادامه رفتار وحشیانه او با مردمش را ممکن خواهد ساخت. قاتل مردم خودش نمی تواند اعتمادی را که لازمه ثبات درازمدت است، ایجاد کند. سوریه ای باثبات، متحد و مستقل در نهایت نیازمند رهبری پسا-اسد است تا بتواند موفق شود. حضور ادامه دار ایالات متحده برای اطمینان حاصل کردن از شکست بادوام داعش همچنین کمک می کند به زمینه سازی برای مقامات غیرنظامی محل تا حکمرانی مسوولانه بر مناطق آزاد شده شان را تمرین کنند. خروج اسد از طریق روند ژنو، به رهبری سازمان ملل متحد، شرایط را برای صلحی بادوام در سوریه و امنیت در مرزهای سوریه با همسایگانش، ایجاد می کند.
عدم حضور ایالات متحده در سوریه فرصت را برای ایران فراهم می کند تا موقعیتش را در سوریه بیشتر تقویت کند. همانطور که در جنگهای نیابتی و اعلامیه های علنی ایران دیده ایم، ایران درپی تسلط در منطقه و نابودی همپیمان ما، اسرائیل، است. سوریه به عنوان کشوری بی ثبات و هم مرز با اسرائیل، فرصتی را فراهم می کند که ایران بسیار مشتاق است تا از آن بهره جوید.
و در نهایت، آمریکا، در تطابق با ارزشهایمان، فرصت این را دارد تا به مردمی که به شدت آسیب دیده اند کمک کند. ما باید به سوری ها فرصت دهیم تا به خانه هایشان بازگردند و زندگی هایشان را دوباره بسازند. بازگشت امن و داوطلبانه پناهندگان سوری در جهت منافع امنیتی ایالات متحده، همپیمانانمان و شرکایمان است. برای کاهش فشار سنگین جریان پناهندگان روی مناطق اطراف و اروپا، شرایط باید برای این پناهندگان فراهم شود تا با امنیت و به طور داوطلبانه به خانه بازگردند. اطمینان حاصل کردن از ثبات در یک سوی مدیترانه، در اروپا، در حالی که هرج و مرج و بی عدالتی در سوی دیگر مدیترانه، در سوریه، غالب است، غیر ممکن است.
