سید حسین نصر در ۷ آوریل ۱۹۳۳ متولد شده است و استاد دانشگاه و متخصص فلسفه اسلامی ایرانی-آمریکایی است. او نویسنده مقالات و کتب متعدد بوده و در زمینه های دین شناسی تطبیقی، شهود اسلامی، صوفی گری، فلسفه علوم و متافیزیک سرآمد است.
دکتر نصر اولین مسلمانی است که سخنران گیفورد (Gifford Lectures) بوده است. در سال ۲۰۰۰ یک جلد کامل از “کتابخانه فیلسوفان زنده” به دکتر نصر اختصاص داده شد.
پروفسور نصر مقالات و سخنرانیهای خود را بر اندیشه و راهبرد اساس فلسفه ابدیت در زمینه های فلسفه، دین، معنویت، موسیقی، هنر، معماری، علوم، ادبیات، گفتگوی تمدنها و محیط زیست ارائه می دهد. او همچنین دو کتاب شعر دارد و بسیاری او را جامع العلوم نامیده اند.
نصر در جنوب تهران به دنیا آمد. پدرش، سید ولی الله، پزشک دربار و یکی از بنیانگذاران تحصیلات مدرن در ایران بود. او از طرف مادر نوه شیخ فض الله نوری است. دکتر نصر از بستگان فیلسوف ایرانی رامین جهانبگلو و پدر شخصیت دانشگاهی ایرانی-آمریکایی، ولی نصر است.
حسین نصر پیش از آنکه برای ادامه تحصیل راهی آمریکا شود در دبیرستان فیروز بهرام تهران تحصیل کرد. او دبیرستان را در ایالت نیو جرسی آمریکا با بالاترین رتبه به پایان برد. او پس از آن بورسیه ای را برای تحصیل در دانشگاه ام.آی.تی. از آن خود کرد و اولین ایرانی ای شد که برای کسب مدرک لیسانس وارد این دانشگاه شده است. او در دوره تحصیلش در ام.آی.تی. با اندیشه ها و آثار فریتهیوف شوئون آشنا شد، و همین اندیشه از آن زمان شکل دهنده زندگی و اندیشه های وی بوده است. نصر در سال ۱۹۵۶ فوق لیسانس خود را در رشته زمین شناسی و ژئوفیزیک گرفت برای مقطع دکترا در رشته تاریخ علوم راهی دانشگاه هاروارد شد. حسین نصر در ۲۵ سالگی دکترای خود را گرفت. پایان نامه دکترای او تحت عنوان “مفاهیم طبیعت در اندیشه اسلامی” بود و دانشگاه هاروارد آن را در سال ۱۹۶۴ به عنوان “مقدمه ای بر اصول کیهان شناختی اسلامی” منتشر کرد (An Introduction to Islamic Cosmological Doctrines).
نصر حرفه خود را در تدریس در دانشگاه در سال ۱۹۵۵ و زمانی که هنوز دانشجو بود در دانشگاه هاروارد آغاز کرد. او در سی سالگی استاد تمام وقت شد. وی پس از هاروارد به ایران برگشت و به عنوان استاد در دانشگاه تهران و پس از آن در دانشگاه صنعتی شریف تهران مشغول به تدریس شد. او از سال ۱۹۷۲ سمت ریاست دانشگاه صنعتی شریف را نیز عهده دار شد. نصر پیش از آن و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ سمتهای ریاست دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و معاونت آموزشی دانشگاه تهران را نیز عهده دار بود.
پروفسور حسین نصر در ایام پیش از انقلاب ایران فلسفه اسلامی را از فیلسوقهای مطرح مسلمان نظیر علامه طباطبایی، سید ابوالحسن قزوینی و سید محمد کاظم عصار آموخت.
در دهه ۷۰ میلادی، فرح پهلوی دکتر نصر را به عنوان رئیس “انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه ایران” منصوب کرد، که اولین موسسه آکادمیک بود که بر مبنای اصول کلاسیک تدریس عمل می کرد. کتاب مشهور شیعه در اسلام از انتشارات این موسسه است.
دکتر نصر پس از انقلاب اسلامی در ایران، از ایران مهاجرت کرد. دکتر حسین نصر در بدو ورود به غرب در دانشگاههای ادینبرو و تمپل تدریس کرد و از سال ۱۹۸۴ دارای کرسی مطالعات اسلامی در دانشگاه جورج واشنگتن است.
پروفسور نصر به ایجاد و توسعه برنامه های آموزشی آکادمیک در مورد اسلام شناسی و ایران شناسی، در دانشگاههایی نظیر پرینستون، دانشگاه یوتا، و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی کمک کرده است.
نصر نویسنده بیش از پنجاه کتاب و پانصد مقاله در مورد موضوعاتی مانند متافیزیک سنتی، علوم اسلامی، دین و محیط زیست، صوفی گری و فلسفه اسلامی است. وی به زبانهای فارسی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی، اسپانیایی و عربی تسلط کامل دارد.
