ShareAmerica
جان فاورو در تمامی سخنرانی های عمده ای که رئیس جمهوری طی شش سال دوره تصدی خود ایراد کرده دست داشته و به عنوان مدیر نگارش سخنرانی پرزیدنت اوباما از نخستین مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در سال ۲٠٠۷ تا اوایل سال ۲٠۱۳ به خدمت اشتغال داشته است.
هر سخنرانی خوب داستانی می گوید، و مانند هر داستانی هر یک از این سخنرانی ها آغاز، میانه و پایانی دارد. من هنگام نوشتن به منطق یک سخنرانی و این که این چگونه یک استدلال، تا حد زیادی مانند یک داستان خوب گشوده می شود فکر می کنم.
تمامی فرایند نگارش یک سخنرانی درباره وضعیت کشور از چند ماه پیش از تاریخ ایراد آن آغاز می شود. رئیس جمهوری همه مشاوران و اعضای کابینه خود را گرد هم می آورد و با آنها پیرامون مباحث و موضوعاتی که در سخنرانی خود مطرح خواهد کرد صحبت می کند.
معمولا ما نویسندگان باید فهرست بسیار گوناگونی از مطالب را، چه درباره مسائل کشوری و چه در ارتباط با سیاست خارجی پوشش دهیم و سعی کنیم همه چیز را در یک سخنرانی ۶٠- ۵٠ دقیقه ای بگنجانیم. ما یاد می گیریم که فشرده بنویسیم، و می آموزیم که چگونه سخنرانی را تا آنجا که ممکن است سریع پیش ببریم.
وقتی در کاخ سفید کار می کردم، پیش از نوشتن، معمولا با رئیس جمهوری می نشستم و نظر او را راجع به این که می خواهد سخنرانی اش چگونه ساختاری داشته باشد و زمینه سخنرانی چه باشد جویا می شدم.
سپس سخنرانی نویسان دیگر و من می رفتیم و روی پیش نویس یک سخنرانی کار می کردیم.
از آنجا یک پیش نویس میان گروه سخنرانی نویسان و رئیس جمهوری رفت و آمد پیدا می کند. گاهی او با دست خط خود بخش هایی را که میل دارد در سخنرانی گنجانیده شوند روی یک دفتر یادداشت زرد رنگ می نویسد، و سپس تا آخرین روز قبل از سخنرانی در سطر به سطر نوشته تصحیحاتی وارد می کند.
دشوار ترین کار هر سال پی بردن به این بود که چگونه بگوییم “وضعیت کشور قوی است.” این خط در سخنرانی وضعیت کشور به صورت یک سنت در آمده است، وهدف ما این بود که هر سال آن را به گونه ای ادا کنیم که حالت کلیشه ای نداشته باشد.
ما دو سه بار آن را به عنوان آخرین خط سخنرانی نوشتیم و گاهی آن را در آغاز مطلب جا می دادیم، ولی می کوشیدیم تا در بیان آن عبارت کمی گوناگونی به کار بریم. من می خواهم امسال بشنوم که آن را چگونه آن بیان می کنند.
