هرسال در چنین روزی دنیا گرد هم می آید تا جنایتی چنین وحشیانه و بی سابقه در تاریخ بشریت را به یاد بیاورد. ما یاد شش میلیون یهودی و میلیونها قربانی بی گناه دیگر که در کمپهای کشتار نازی ها به قتل رسیدند را گرامی می داریم و در سوگ زندگی هایی که نابود شدند و جوامعی که از هم گسسته شدند می نشینیم.
اما حتی در چنین روز یادبودی نیز جا برای امید وجود دارد. زیرا ۲۷ ژانویه روزی است که ۶۹ سال پیش اردوگاه آشویتز آزاد شد. اقدامات شجاعانه ای که آزاد کنندگان این اردوگاه و گروههای امداد انجام دادند و غیر یهودیانی که زندگی خود را برای آزادی زندانیان به خطر انداختند، به ما یادآوری می کنند که ما هرگز ناتوان نیستیم. ما همیشه در زندگی مان انتخاب داریم. در زمان ما، این به آن معنا است که ما انتخاب کنیم با تعصب و نفرت در همه اشکالشان مخصوصا احساسات یهودستیزانه برخورد کنیم. این به آن معنا است که هر تلاشی برای انکار وقوع هولوکاست را محکوم کنیم. این به آن معنا است که وظیفه خودمان در تضمین اینکه بازماندگان هولوکاست میزانی از عدالت و حمایتی را که نیازدارند تا در عزت زندگی کنند، داشته باشند.
در این روز بین المللی یادبود هولوکاست، من و میشل به مردم آمریکا و دوستانمان در اسراییل و سراسر دنیا می پیوندیم و بر تکلیف مان در نه تنها شاهد بودن بلکه بر عمل کردن مجددا تاکید می کنیم. باشد که خداوند یاد میلیونها قربانی هولوکاست را قرین رحمت قرار دهد و به ما قدرت و شجاعت عطا کند تا عهدمان را به واقعیت تبدیل کنیم: هرگز فراموش نکنیم. هرگز.
