مرتضی بخشی به خاطر حرف زدن درباره شکنجه در زندان‌های ایران، تا به امروز همچنان زندانی است.
نیروهای [رژیم] ایران بخشی را به خاطر مشارکت در یک اعتراض کارگری که در ماه نوامبر ۲۰۱۸ در شهر اهواز در جنوب ایران برگزار شده بود، دستگیر کرده و وحشیانه کتک زدند. او برای مدت سه روز در سلول انفرادی خود نمی‌توانست حرکت کند.
او در ماه ژانویه مطلبی در رسانه‌های اجتماعی نوشت تا از طریق آن ۲۵ روزی که در زندان سپری کرده بود را این‌گونه بازگو کند: «درد به قدری تحمل‌ناپذیر بود که خوابیدن را غیرممکن کرده بود. من هفته ها پس از آزادیم هنوز درد غیرقابل‌تحملی را در دنده‌ها، گوش چپ، و بیضه‌هایم احساس می‌کنم.»
به گزارش مرکز حقوق بشر در ایران، اندک زمانی پس از آن که بخشی این مطلب را منتشر کرد، نیروهای امنیتی بار دیگر او را دستگیر کردند. هادی قائمی، رئیس اجرایی این گروه، گفت: «مقامات ایران به جای آن که شکنجه‌کنندگان را کیفر دهند، قربانیان شکنجه را کیفر می‌دهند.»
Workers’ rights activist Esmail Bakhshi has been detained in #Iran since January 2019. He was imprisoned for peacefully advocating labor rights and publicly stating that he was tortured in the custody of the Intelligence Ministry–where he remains to this day. #FreeEsmailBakhshi pic.twitter.com/4sYouniFVd
— IranHumanRights.org (@ICHRI) June 27, 2019
بخشی در شمار بیش از ۸۰۰ زندانی سیاسی و عقیدتی است که مرتب در زندان شکنجه می‌شوند. گزارش حقوق بشر وزارت خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ با استناد به شواهد [ارائه شده توسط] شمار بسیار زیادی از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، موارد گسترده شکنجه، تجاوز، و دیگر شرایط غیرانسانی در زندان‌های ایران را آشکار کرده است.
«شکنجه بی‌رحمانه و طولانی»
گزارش حقوق بشر وزارت خارجه در سال ۲۰۱۸ بندهای ۲۰۹ و ۲ زندان اوین را به عنوان مکان‌هایی معرفی کرده است که در آنها، به گفته شاهدان، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (آی‌آر‌جی‌سی) شکنجه‌های بی‌رحمانه و طولانی را بر مخالفان سیاسی رژیم ایران اعمال می‌کند. از جمله:
- تهدید به اعدام یا تجاوز
- محروم کردن از خواب
- شوک الکتریکی و داغ کردن (سوزاندن)
- کتک‌زدن‌های شدید و پیاپی
بنا بر این گزارش، یکی دیگر از شیوه‌های سپاه پاسداران «تخت معجزه» نام دارد که شامل بستن زندانیان به یک تخت‌خواب، شلاق زدن آنها، و اتصال جریان الکتریسیته به بدن‌شان تا زمانی که «اعتراف کنند» است.
این «خوی حیوانی» از کجا می‌آید؟
به گفته مرکز حقوق بشر در ایران، زندانبانان ایرانی در ماه فوریه ۲۰ تن از زنان زندانی در زندان قرچک را به خاطر برگزاری یک تجمع اعتراضی کوچک در رابطه با تاریخ آزادی‌‍شان، کتک زدند و آنها را بدون خوراک، گرمایش، و یا رسیدگی‌های پزشکی به حبس انفرادی انداختند.
یکی از آن زندانیان الهام احمدی بود که به خاطر اعتراض به وضعیت بد زندگی در زندان، ۱۴۸ ضربه شلاق اضافه خورد. او یکی از ۲۰۸ درویش فرقه گنابادی است که به خاطر شرکت در یک تظاهرات در سال ۲۰۱۸ به حبس محکوم شده‌اند.
In Iran, this is what happens when one talks about terrible prison conditions. #ElhamAhmadi, an imprisoned dervish at the notorious Gharchak prison, reported on prison conditions, for which she’s been sentenced to 148 lashes. Meanwhile, authorities deny the existence of torture pic.twitter.com/Cuyt4tHhkc
— Masih Alinejad :waving_white_flag: (@AlinejadMasih) January 15, 2019
مهتاب قلی‌زاده، روزنامه‌نگار ایرانی، در توئیتر پرسیده است: «آیا شما حتما باید به خاطر یک اعتراض کوچک در زندان قرچک نگهبانان را بفرستید و در یک فضای بسته از گاز اشک آور استفاده کنید و جان زندانیان را به خطر بیاندازید؟ این خوی حیوانی از کجا می‌آید؟»
