در پی مبارزه ای دشوار و طولانی، زنان آمریکایی در سال ۱۹۲۰ و با تصویب متمم نوزدهم قانون اساسی آمریکا در کنگره این کشور، موفق به کسب حق رای شدند. زنان ایرانی نیز به سادگی حق رای را به دست نیاوردند. حق رای در سال ۱۳۴۱ به دنبال پنجاه و شش سال مبارزه و پی گیری به زنان ایرانی تعلق گرفت.
در آمریکا نقش سه زن برای احقاق حقوق زنان حیاتی بود: سوزان بی انتونی، لوکرتیا مات، و الیزابت کیدی استنتون، که زندگی خود را وقف جنبش زنان برای کسب حق قانونی رای در این کشور کردند. در سخنرانی در سال ۱۸۷۲ ، پس از بازداشت به اتهام رای دادن، خانم آنتونی گفت: «زنان از صندوق رای، که تنها وسیله تامین امنیت آنها در یک کشور جمهوری دموکراتیک است، محرومند. مطرح کردن نعمت آزادی آنها در این شرایط، به سخره گرفتن مطلق آنهاست.»
با آن که هر سه این زنان پیش از تصویب متمم نوزدهم قانون اساسی در سال ۱۹۲۰ درگذشتند، میراث زندگی آنها در حضور و شرکت بسیاری از زنان آمریکایی و زنان دموکراسی های سراسر جهان، هم در در رای گیری و هم در رقابت های انتخاباتی، بازتاب دارد.
چندین دهه از زمانی که زنان ایرانی اجازه یافتند رای بدهند، گذشته است. تحولات امروز اما، نشانگر آن است که رژیم ایران در صدد به عقب برگرداندن زنان است، چون آنها را در رقابت های انتخاباتی محدود می کند. از هفده نماینده مجلس دهم، پانزده تن برای رقابت دوباره برای ورود به مجلس یازدهم ثبت نام کردند، اما شورای نگهبان، که اعضای آن همگی مرد، و منتصب هستند، نه منتخب، تنها صلاحیت ۹ نفر از آنان را تایید کرد. حتی اگر هر۹ زن نماینده موفق به ورود به مجلس یازدهم شوند، تنها دو و هفت دهم درصد از همه نمایندگان مجلس شورای اسلامی را تشکیل خواهند داد.
در ایالات متحده، زنان طی سال های اخیر جایگاه ها و مقام های بیشتری را به دست آورده اند، و شمار زنانی که در این کشور بر مسندهای دولتی می نشینند، رو به افزایش است. در کنگره امروز آمریکا، بیست و شش تن از یکصد سناتور آمریکایی زن هستند و صد و بیست و هفت تن نماینده از۴۳۵ نماینده مجلس نمایندگان هم زن هستند.
برای ادای احترام به زنانی که موثرترین گام ها را برای به دست آوردن حق رای زنان آمریکایی برداشتند، مجسمه یادبودی ساخته شد که در بخش گنبد شکل ساختمان کنگره آمریکا جای گرفت. برای نشان دادن کار ناتمام جبنش زنان در آمریکا، بخشی از این مجسمه ناتمام گذاشته شده است.
میشل کوهن، که در موزه معماری کنگره آمریکا کار می کند، می گوید: «به مرور که زنان آمریکایی با پیشینه های گوناگون بر مسندهای دولتی می نشینند و جایگاه برجسته تری در صحنه ملی آمریکا به دست می آورند، هنر ساختمان کنگره به ادامه انعکاس نقش در حال تغییر زنان در این جامعه خواهد پرداخت.»
رهبر اصلی جنبش زنان آمریکایی برای کسب حق رای، سوزان بی آنتونی بود که دویست سال پیش، روز پانزده فوریه ۱۸۲۰ در شهر آدامز ایالت ماساچوست به دنیا آمد. او در محیطی پیشرو بالید و سال ها شاهد تلاش پدرش و همراهان وی، از جمله دوستش فردریک داگلاس، برای از میان بردن بردگی در آمریکا بود. این تلاش ها بود که به خانم آنتونی انگیزه داد برای کسب حق رای برای زنان بکوشد. او این کوشش را در پی شرکت اعضای خانواده اش در نشست سال ۱۸۴۸ در سنکا فالز نیویورک آغاز کرد، پس از آن که از جنبش زنان برای به دست آوردن حق رای الهام گرفت. نشست سال ۱۸۴۸ نیویورک آغاز جنبش زنان سراسر جهان بود.
